พีร์ พงศ์พิพัฒนพันธุ์ “คนธรรมดา” ผมเห็นม็อตโต้ (คำขวัญ)นี้ ต่อจากชื่อของเขาในไลน์ส่วนตัว ที่เรามักติดต่อกันเสมอมาแม้ว่าผมกับเขาเราอยู่กันคนละทวีป ด้วยบุคลิกที่ร่าเริง อัตลักษณ์คงที่ชัดเจน ความปรารถนาบั้นปลายชีวิตของเขาคือเชียงใหม่ แม้ว่าปรารถนานั้นของเขาไม่มีวันเกิดขึ้นจริง แต่มันก็แสดงให้เห็นว่าชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอน ไม่ว่าคุณจะอยู่แห่งหนใดในโลกก็ตาม โลกอเมริกา ที่ที่หลายคนบนโลกนี้ปรารถนา ฝันได้บ้างไม่ได้บ้าง มีกี่คนที่ได้อย่าง “ประสิทธิ์ แสงอ่อน” ไม่ต้องอิจฉาเขา เพราะนาทีนี้ไม่มีเขาอยู่แล้วในโลก หากคุณค่าของใช้ชีวิตได้ค่อนข้างเต็มรูปแบบ และภาคภูมินั้น “ประสิทธิเสรีชน” อาจทำให้คุณต้องอิจฉาเขา ถ้าเป็นแบบนี้ ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้จริงๆ ด้วยแคแรกเตอร์สามัญมะนุดธรรมดา เรียบง่าย มีสุนทรียะอ่อนไหวละเมียดละไมอันพอเหมาะพอควร […]
จากอเมริกาถึงตะวันออก
พีร์ พงศ์พิพัฒนพันธุ์ The East bowed low before the blast ตะวันออกค้อมศีรษะให้อย่างราบคาบต่อเสียงปืน In patient, deep disdain; ในท่ามกลางความทะนงตัวอย่างลึกซึ้งและอดทน She let he legions thunder past, เธอ (ตะวันออก) ได้ยอมให้กองทหารยาตราทัพผ่านไปอย่างอึงอล And plunged in thought again. แล้วเธอก็เข้าสู่ห้วงแห่งการคิดคำนึงต่อไปอีก […]